8 november 2011
Dr. A.W.T. van Lieshout
De behandeling van reumatische ziekten heeft de laatste 20 jaar een enorme vlucht genomen. Van invaliderende ziektes zonder behandelmogelijkheden zijn ze veranderd in goed behandelbare aandoeningen, waarbij het schrikbeeld van de rolstoel grotendeels tot het verleden behoort. Aan dit succes liggen verschillende factoren ten grondslag. De grootste doorbraak van het laatste decennium in de reumatologie is zonder twijfel de ontdekking en toepassing van “Biologicals” als nieuwe behandelstrategie bij reumatische ziekten. Deze middelen danken hun naam aan het feit dat we, in tegenstelling tot veel “conventionele” anti-reumatica, hun werkingsmechanisme in het menselijk lichaam voor een deel kunnen verklaren vanuit de pathofysiologie van de aandoening. Ondanks de grote successen die zijn geboekt met deze Biologicals kunnen we als reumatoloog niet achterover leunen met de gedachte dat de slag tegen reumatische aandoeningen gewonnen is. Op meerdere vlakken kent ook deze medaille zijn keerzijde. Het is dan ook niet voor niets dat de term Biologicals steeds vaker in het nieuws opduikt, onder andere wanneer het gaat over de noodzaak om te bezuinigen in de gezondheidszorg. Reden te over om in een notendop de plaats van Biologicals in de huidige behandeling van reumatische aandoeningen en de nabije toekomst tegen het licht te houden.
