11 maart 2008
Dr. H.J. Huizing
De zon is gratis. En zoals het zich momenteel laat aanzien, kunnen we er nog heel wat jaren onbeperkt gebruik van maken en onze economische positie mee versterken. Dat onbeperkt gebruik van maken en dat verwaarden geldt natuurlijk ook voor de glastuinbouw, een sector met een grote economische betekenis en potentie. Maar helaas is het ook een sector die veel van onze energiereserves opslokt. Wanneer we echter bedenken dat kassen niet anders zijn dan grote zonnecollectoren waarin licht wordt omgezet in waardevolle biomassa dan kun je je afvragen of dat niet slimmer kan. Wanneer je naast biomassa ook de warmte van de zon efficiënt kunt oogsten en opslaan en die vervolgens kunt gebruiken om op ogenblikken dat er weinig zonlicht is (zodat er geen gas voor de verwarming nodig is), dan kun je de glastuinbouw een moderne variant van de fossiele gasbel van Nederland noemen. Dat is het idee achter de trendbreuk die InnovatieNetwerk en de Stichting Innovatie Glastuinbouw Nederland (SIGN) in gang hebben gezet: de glastuinbouw als gewaardeerde energieleverancier in plaats van een bekritiseerde energieverslinder! Die suggestie stuitte aanvankelijk op veel plaatsen op ongeloof en hoongelach. Maar alle elementen bleken aanwezig om daadwerkelijk een energieproducerende kas te realiseren. En in 2006 stond die kas er ook! Dit verhaal gaat over de achtergronden van het concept “Kas als Energiebron” en de weg van idee naar realisatie. Ook wordt er een doorkijkje gegeven naar verdere innovaties in de sector.
