14 april 2009
Prof. dr. S. van der Zwaag
In de afgelopen decennia is grote progressie geboekt in de ontwikkeling van verbeterde of nieuwe contructiematerialen met duidelijke hogere sterkte, taaiheid en betere duurzaamheid. Deze ontwikkeling stoelt op een beter begrip van de mikrostructuur van materialen en de relaties tussen die microstruktuur en de eigenschappen en die tussen productie omstandigheden en de resulterende microstruktuur. Bij die ontwikkeling is het vakgebied stilzwijgend uitgegaan van slechts een principe : dat van schadepreventie. Technische materialen zijn derhalve ontworpen om de vorming van schade (micro of macroscheuren) zo lang mogelijk tegen te gaan. De natuur lijkt echter gekozen te hebben voor het schademanagement concept en beschouwt het optreden van schade als onvermijdelijk. Door de in het materiaal aanwezige autonoom functionerende schadeherstellende mechanismen worden materialen met verrassend hoge duurzaamheid verkregen. Sinds 2005 wordt in Nederland op grotere schaal aan de ontwikkeling van man-made self healing materialen gewerkt waarbij eveneens herstelmechanismes in het materiaal worden ‘ingebouwd”, daarbij rekening houdend met het eigen karakter van de diverse materialen. In de lezing zullen de principes van self healing materialen gepresenteerd worden alsmede recente voorbeelden uit het lopende landelijke onderzoek op dit gebied. De voorbeelden zullen het hele spectrum van de moderne constructiematerialen beslaan.
