8 november 2005
Prof. dr. ir H. Tennekes
De dreiging van klimaatveranderingen is al twintig jaar onderwerp van gesprek en van politiek getouwtrek. Zowel in de publieke opinie als in de wetenschappelijke wereld lopen de meningsverschillen keer op keer hoog op. Aan de ene kant wordt verkondigd dat economische groei op den duur alle problemen vanzelf wel zal oplossen, aan de andere kant wordt beweerd dat de broeikasramp de grootste zal zijn die de wereld ooit heeft getroffen. Hoe kunnen we door de bomen dan nog het bos blijven zien? Het Kyoto-protocol legt de oorzaak van de wereldwijde opwarming bij de emissie van broeikasgassen. Emissiereductie moet het gevaar dan afwenden. Het is echter maar zeer de vraag of dit zal helpen. Strikte naleving van het Kyoto-protocol kan de temperatuurstijging op aarde maar 0,02 graden afremmen. De kans dat verdere afspraken voor emissiereductie gemaakt kunnen worden, is politiek en economisch uiterst klein. Op de horizon van het publieke debat worden zaken zichtbaar die herbezinning vergen, zoals de illusie dat de wetenschap ver genoeg gevorderd is om het klimaat voorspelbaar en beheersbaar te maken.
